نمی‌دانم کدام بهتر است؛ داشتن پاهای سنگی که نتوانی با آن‌ها حتی یک قدم برداری، یا پاهای کاغذی که تو را مدام در مسیر باد بدرقه کنند و گم و گورت کنند؟!

شاید بهتر باشد اصلا پا نداشت، منظورم این است مگر مشکل خزیدن چیست؟ یا با دست راه رفتن؟ دست‌هایی که خالی‌اند بهتر است برای راه رفتن ازشان استفاده شود.